Wout van den Berg (26 januari 1934) uit Wateringen was bijna 20 jaar lang een vaste waarde in het profpeloton. Wout vroeg zijn eerste licentie aan in 1955, werd beroepsrenner in 1967 (eerder dan zijn vriend Leo Duijndam) en bleef dat tot de KNWU eind 1985 de regels aanscherpte. Wout reed nooit voor ploegen en bijna altijd in een zwart shirt. Soms met een individuele sponsornaam erop maar dan ook op zijn Wouts. In zijn jongere jaren reed Wout op eigen kracht naar het prijzengeld. Zo werd hij 10e in de Sluitingsprijs in Kapelle 1973 maar veel hoge klasseringen maakte hij niet. Ook in de jaren 80 reed hij wel eens prijs. Bij de beroepsrenners liep het prijzenschema tot en met plaats 30 en dan verdiende je 75 gulden. Omdat Wout niet snel opgaf reed hij soms in de prijzen omdat andere renners vroegtijdig uitstapten. Wout was ook handig met de ronde vergoeding bij een lekke band. Door op het juiste moment lek te rijden kon hij een ronde later weer midden in de groep aansluiten en de koers vervolgen, onder applaus van het publiek welke dan luidkeels: "" Woutje, Woutje" scandeerde. In de koersen van Pijnacker Den Haag en Wateringen was er een speciale premie voor Wout als hij bij doorkomst 5 plaatsen was opgeschoven in het peloton. Zijn collega profs hielpen soms een handje mee om Wout op de juiste plek te brengen. Wout in de koers bracht wat extra voor het publiek. Jammer dat daar in de huidige profkoersen geen ruimte voor is. Het Sportblad Knudde schreef een artikel over de Zwarte Parel van Wateringen en dat kunnen niet veel renners zeggen. Jan van der Horst zocht Zwarte Wout eind vorig jaar op in Wateringen en ging met hem op de foto. Fietsen gaat niet meer maar Wout heeft zijn Rih nog gepoetst in de woonkamer staan. Wout van den Berg, wereldberoemd wielrenner in Wateringen en verre omstreken.

Velo Retro



Misschien ook interessant: